Luna habitabilisGray, Thomas, 1716-1771Alexander HuberEditorGöttingen State and University Library, University of GöttingenHistoric BuildingPapendiek 14D-37073 GöttingenGermanyThomas Gray ArchiveTaylor Institution LibrarySt Giles'Oxford OX1 3NAUKinfo@thomasgray.orghttps://www.thomasgray.org/OxfordThis work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License.Musae Etonenses (London, 1755)
This e-text is part of the Primary Texts section of the Thomas Gray Archive.
XML created for the Thomas Gray Archive.
Spelling has been modernized throughout, except in case of conscious archaisms.
Contractions, italics and initial capitalization have been largely eliminated,
except where of real import. Obvious errors have been silently corrected,
punctuation has been supplied.
The editor would like to express his gratitude to the library staff of the
Göttingen State and
University Library (SUB Göttingen) for their invaluable assistance.
Library of Congress Name Authority File (LCNAF)text-indent: 1em;margin-bottom: 1em;text-align: center;text-align: right;text-align: left;display: inlinefont-style: italic;
Luna habitabilisDum Nox rorantes non incomitata per aurasUrget equos, tacitoque inducit sidera lapsu;Ultima, sed nulli soror inficianda sororum,Huc mihi, Musa: tibi patet alti janua coeli,Astra vides, nec te numeri, nec nomina fallunt.Huc mihi, Diva veni: dulce est per aperta serenaVere frui liquido, campoque errare silenti;Vere frui dulce est; modo tu dignata petentemSis comes, et mecum gelida spatiere sub umbra. Scilicet hos orbes, coeli haec decora alta putandum est,Noctis opes, nobis tantum lucere; virumqueOstentari oculis, nostrae laquearia terrae,Ingentes scenas, vastique aulaea theatri?Oh! quis me pennis aethrae super ardua sistetMirantem, propiusque dabit convexa tueri;Teque adeo, unde fluens reficit lux mollior arva,Pallidiorque dies, tristes solata tenebras? Sic ego, subridens Dea sic ingressa vicissim:Non pennis opus hic, supera ut simul illa petamus:Disce Puer potius coelo deducere Lunam;Neu crede ad magicas te invitum accingier artes,Thessalicosve modos: ipsam descendere PhoebenConspicies novus Endymion; seque offeret ultroVisa tibi ante oculos, et nota major imago. Quin tete admoveas (tumuli super aggere spectas,Compositum) tubulo; simul imum invade canalemSic intenta acie, coeli simul alta patescentAtria; jamque, ausus Lunaria visere regna,Ingrediere solo, et caput inter nubila condes. Ecce autem! vitri se in vertice sistere PhoebenCernis, et Oceanum, et crebris Freta consita terris;Panditur ille atram faciem caligine condensSublustri, refugitque oculos, fallitque tuentem;Integram Solis lucem quippe haurit apertoFluctu avidus radiorum, et longos imbibit ignes:Verum his, quae, maculis variata nitentibus, auroCaerula discernunt, celso sese insula dorsoPlurima protrudit, praetentaque littora saxis;Liberior datur his quoniam natura, minusqueLumen depascunt liquidum; sed tela dieiDetorquent, retroque docent se vertere flammas. Hinc longos videas tractus, terrasque jacentesOrdine candenti, et claros se attollere montes;Montes queis Rhodope assurgat, quibus Ossa nivaliVertice: tum scopulis infra pendentibus antraNigrescunt clivorum umbra, nemorumque tenebris.Non rores illi, aut desunt sua nubila mundo;Non frigus gelidum, atque herbis gratissimus imber:His quoque nota ardet picto Thaumantias arcu,Os roseum Aurorae, propriique crepuscula coeli. Et dubitas tantum certis cultoribus orbemDestitui? exercent agros, sua moenia conduntHi quoque, vel Martem invadunt, curantque triumphosVictores: sunt hic etiam sua praemia laudi;His metus, atque amor, et mentem mortalia tangunt. Quin, uti nos oculis jam nunc juvat ire per arva,Lucentesque plagas Lunae, pontumque profundum:Idem illos etiam ardor agit, cum se aureus effertSub sudum globus, et Terrarum ingentior orbis;Scilicet omne aequor tum lustrant, scilicet omnemTellurem, gentesque polo sub utroque jacentes:Et quidam aestivi indefessus ad aetheris ignesPervigilat, noctem exercens, coelumque fatigat;Jam Galli apparent, jam se Germania lateTollit, et albescens pater Apenninus ad auras:Jam tandem in Borean, en! parvulus Anglia naevus(Quanquam aliis longe fulgentior) extulit oras:Formosum extemplo lumen, maculamque nitentemInvisunt crebri Proceres, serumque tuendoHaerent, certatimque suo cognomine signant:Forsitan et Lunae longinquus in orbe TyrannusSe dominum vocat, et nostra se jactat in aula. Terras possim alias propiori Sole calentesNarrare; atque alias, jubaris queis parcior usus,Lunarum chorus, et tenuis penuria Phoebi:Ni, meditans eadem haec audaci evolvere cantu,Jam pulset citharam Soror, et praeludia tentet. Non tamen has proprias laudes, nec facta sileboJampridem in fatis, patriaeque oracula famae.Tempus erit, sursum totos contendere coetusQuo cernes longo excursu, primosque colonosMigrare in lunam, et notos mutare Penates:Dum stupet obtutu tacito vetus incola, longequeInsolitas explorat aves, classemque volantem. Ut quondam ignotum marmor, camposque natantesTranavit Zephyros visens, nova regna, Columbus;Litora mirantur circum, mirantur et undaeInclusas acies ferro, turmasque biformes,Monstraque foeta armis, et non imitabile fulmen.Foedera mox icta, et gemini commercia mundi,Agminaque assueto glomerata sub aethere cerno.Anglia, quae pelagi jamdudum torquet habenas,Exercetque frequens ventos, atque imperat undae;Aeris attollet fasces, veteresque triumphosHuc etiam feret, et victis dominabitur auris.